Άρθρα

Κύριε διευθυντά,

Οι διαπραγματεύσεις για την προμήθεια των πανίσχυρων γαλλικών φρεγατών συνδιάζονται με την προσδοκία για μια ελληνογαλλική συμφωνία αμοιβαίας βοήθειας και συνδρομής.

Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρότατη αποτρεπτική δύναμη έναντι των σχεδίων Ερντογάν για κυριαρχία στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η Γαλλία, όχι μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος, έχει πολλούς λόγους να μη θέλει κάτι τέτοιο.

Εμπόδιο για την ολοκλήρωση των ανωτέρω διαπραγματεύσεων αποτελούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα για την κάλυψη των δαπανών προμήθειας των φρεγατών.

Δεν θα εκπλαγώ αν οι αναγνώστες του παρόντος κειμένου γελάσουν με τον τίτλο του. Και δεν θα έχουν άδικο. Πράγματι, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όπως αυτή εκδηλώνεται μέχρι σήμερα στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, είναι για γέλια. Ενώ μια τρίτη χώρα απειλεί με λόγια και με πράξεις άμεσα την εθνική κυριαρχία δύο κρατών μελών της, η ΕΕ περιορίζεται σε ευγενικές παραινέσεις προς την απειλούσα χώρα. Όσο για την επιβολή κυρώσεων, ούτε κουβέντα, μετά από κάποια αόριστη απειλή που διατυπώθηκε στο παρελθόν χωρίς να δοθεί καμία συνέχεια.

Τώρα που κοπάζει η μονοθεματική μονοτονία περί πανδημίας και Κορωνοϊού, ας ασχοληθούμε πάλι με τον οχληρό γείτονα τον οποίο μας έχουν επιβάλει η γεωγραφία και η ιστορία.

Πολλά τα κοινά τους χαρακτηριστικά και παράλληλες απειλές.

Πρώτον : Δικτάτορες και οι δύο. Και, ναι μεν, ο Ερντογάν εξελέγη με δημοκρατικές διαδικασίες, στην μακρά όμως πορεία που παραμένει στην εξουσία κατέληξε να κυβερνά ως δικτάτορας. Όσο για τον Μουσολίνι, εκείνος κατέλαβε την εξουσία με την «πορεία προς τη Ρώμη» το 1922, ίδρυσε το γνωστό φασιστικό καθεστώς και κυβέρνησε ως στυγνός δικτάτορας.

Φεβρουάριος 2020

Θα ήθελα να απευθυνθώ προς όλους τους συμπατριώτες υπό την ιδιότητα του υπερηλίκου, ο οποίος έχει ζήσει πολλά. Στα 92 μου χρόνια κουβαλάω μνήμες και βιώματα από συνταρακτικές και τραγικές καταστάσεις : πόλεμος, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιος.