Αναμνήσεις από την Εθνική Αντίσταση
Μία φωτογραφία της Ι. Μ. Κορώνας, αφορμή για μια ανάμνηση
του Γιώργου Ζαχαρόπουλου από την Εθνική Αντίσταση
Μία φωτογραφία της Ι. Μ. Κορώνας, αφορμή για μια ανάμνηση
του Γιώργου Ζαχαρόπουλου από την Εθνική Αντίσταση
Σήμερα τιμάμε ένα άξιο τέκνο της Καστανιάς, το Βασίλη Μπότση, τον Αγραφιώτη. Ηταν ξεχωριστός άνθρωπος ο Βασίλης, πλασμένος για αρχηγός με έντονο, αν και δεν το προέβαλε, συναίσθημα ευθύνης για τους νέους ανθρώπους που προσέτρεξαν και μπήκαν κάτω από την ηγεσία του και τον ακολούθησαν στην ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών και των διαδόχων τους. Και δεν ήταν μόνο Καστανιώτες, αλλά απόλα τα γύρω χωριά. Νεχωρίτες, Καταφυγιώτες, Ζωγλοπίτες, Σεκλιζιώτες, Καρδιτσιώτες, Μεσενικολίτες, Βουνεσιώτες. Αλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ πιο πέρα γεννήθηκε ο Βασίλης. Πατέρας του ο Γιώργο Μπότσης. Τον πρόλαβα και τον θυμάμαι. Με μια λέξη θα τον χαρακτηρίσω. Τετράγωνος στη σκέψη και στην πράξη. Απ’αυτόν πήρε ο Βασίλης τον κορμό του χαρακτήρα του, αλλά με κάποιες αναλαμπές απ΄τους Ξυδιάδες που τούδωσε η μάνα του. Και όταν, όχι συχνά, έμπαινε στα κέφια και χόρευε το τσάμικο με τον Παπφλέσσα, τον Ιερέα του πέμπτου συγκροτήματος Αγράφων, και χτύπαγε με τα τσαρούχια του τρείς φορές το χώμα, οι Καραγκούνες της Σέκλιζας και του Καλλιφώνι τον κοίταγαν με ανοιχτό το στόμα.
Η απειλούμενη μείωση της παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και πρωτίστως των δημητριακών και του ηλιέλαιου, έφερε στη μνήμη μου το 1942 -1944 όταν, εικοσαετής, έκλαψα τις δυό εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που πέθαναν από την πείνα. Στην διαδρομή μου από την οδό Σπετσών στη Κυψέλη ως τη Νομική Σχολή στη Σόλωνος, μέτρησα, μια μέρα του 1942, είκοσι νεκρούς στα πεζοδρόμια και στα καροτσάκια.
Θ’ αποχαιρετήσω το συναγωνιστή μου Μίκη με τους στίχους που ο ίδιος και ο φίλος μας Κώστας Βίρβος (από τα Τρίκαλα) έγραψαν, και ο Μεγάλος Μίκης συνέθεσε το αθάνατο μοιρολόι: «δυό γιούς είχες μανούλα μου» που τελειώνει με το στίχο: «και τα μαχαίρια μπήγουνε βαθειά μέσα στο χώμα».Αποτελεί το ουσιωδέστερο, κατά τη γνώμη μου, μήνυμα του Μίκη προς όλους τους Ελληνες: να μπήξουν τα μαχαίρια τους βαθειά μέσα στο χώμα. Και ο χωριανός μας Θανάσης Ξυδιάς έσμιξε με τον αδερφό του τον Ηλία, και φώναξαν το εξής αντίστοιχο: «Ποτέ πιά εμφύλιος». Διαβάστε το τραγούδι.
ΑΠΟ ΓΙΩΡΓΟ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟ :
Χθες εορτάστηκαν τα 40 χρόνια της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ (τώρα ΕΕ). Και τότε έγινε πανηγύρι στο Ζάππειο, όπως χθες, και μάλιστα χωρίς τους περιορισμούς της πανδημίας. Θα δείτε στη φωτογραφία από τον προ 40 ετών εορτασμό, και έναν Καστανιώτη, το μικρότερο αδερφό μου τον Άγγελο. Είναι πίσω από τους Καραμανλή και Ράλλη.
Ο Άγγελος βρέθηκε σ'αυτή την ιστορική μέρα, δίπλα στην πολιτική ηγεσία, χάρις στην ενεργό και σε υψηλό επίπεδο συμμετοχή του στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
Σήμερα είναι 29 του Μάρτη 2020 ώρα 10. Κατά τις 9 μου τηλεφώνησε ο ανιψιός μου, εγγονός του νονού μου, και πρωτοξάδερφου του πατέρα μου, Μάρκου Ζαχαρού, ο Γιώργος Κλήμος. Δάσκαλος ήταν ο Γιώργος. Αλλά είχε το ταλέντο και το μεράκι του ερευνητή της ιστορίας του χωριού του, που είναι το Καταφύγι και της Καστανιάς πού ήταν το χωριό της μάνας του της Βαϊτσας Μάρκου Ζαχαρού. Εγραψε για καθένα από αυτά τα χωριά περισπούδαστα βιβλία στα οποία περιέσωσε πολλά στοιχεία της ιστορίας τους που άρχισε τον 15ο αιώνα. Σήμερα όμως, μιλήσαμε για τον κορνοϊό 19.