Η ΜΑΘΗΤΙΚΗ – ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1940 – 1950
Η δεκαετία 1940-1950, μαζί με εκείνη του 1910-1920-22, είναι, για τη χώρα μας, αναμφισβήτητα οι πιο σημαντικές του 20ου αιώνα.
Πανέμορφη και μαγευτική, με μακραίωνη ιστορία, η Καστανιά των Αγράφων, ριζωμένη στους πρόποδες της Τσιούκας στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα, έζησε στο διάβα των χρόνων περιόδους ακμής αλλά και χρόνους δύσκολους. Κάτω από τα έλατα και τις καστανιές, πνιγμένη στο πράσινο, αγναντεύει βορειοανατολικά τον ήρεμο Θεσσαλικό κάμπο μέχρι τον Όλυμπο, δυτικά την άγρια ομορφιά των ψηλών βουνών της Πίνδου, και, αν ανεβείς ψηλότερα, βλέπεις όλη τη λίμνη με τα χωριά της. Το ιδανικό κλίμα, που της χαρίζει το υψόμετρο των 800 μέτρων, και τα δροσερά νερά της είναι η ευλογία για τους κατοίκους της και η ανάσα για τους χιλιάδες παραθεριστές που ανέβαιναν για να αναζωογονηθούν.
Κοντά στο Φράγμα και ανάμεσα στις ανατολικές και δυτικές όχθες της λίμνης Πλαστήρα, εύκολα και γρήγορα μπορεί κάποιος να απολαύσει όλες τις φυσικές ομορφιές τους και να επισκεφτεί τα ιστορικά τους μνημεία.
Σήμερα είναι 29 του Μάρτη 2020 ώρα 10. Κατά τις 9 μου τηλεφώνησε ο ανιψιός μου, εγγονός του νονού μου, και πρωτοξάδερφου του πατέρα μου, Μάρκου Ζαχαρού, ο Γιώργος Κλήμος. Δάσκαλος ήταν ο Γιώργος. Αλλά είχε το ταλέντο και το μεράκι του ερευνητή της ιστορίας του χωριού του, που είναι το Καταφύγι και της Καστανιάς πού ήταν το χωριό της μάνας του της Βαϊτσας Μάρκου Ζαχαρού. Εγραψε για καθένα από αυτά τα χωριά περισπούδαστα βιβλία στα οποία περιέσωσε πολλά στοιχεία της ιστορίας τους που άρχισε τον 15ο αιώνα. Σήμερα όμως, μιλήσαμε για τον κορνοϊό 19.
ΑΝΑΓΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ
Θα ήθελα να απευθυνθώ προς όλους τους συμπατριώτες υπό την ιδιότητα του υπερηλίκου, ο οποίος έχει ζήσει πολλά. Στα 92 μου χρόνια κουβαλάω μνήμες και βιώματα από συνταρακτικές και τραγικές καταστάσεις : πόλεμος, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιος.
Το ξυλόγλυπτο μεταβυζαντινό τέμπλο του Ι. Ν. Γεννήσεως της Θεοτόκου στην Καστανιά Αγράφων (Ν. Καρδίτσας)
ΝΕΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΑΤΑΦΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
Βαρύτατος ο φόρος αίματος της Καστανιάς-Μούχας στο Έπος του 40. Στο ΗΡΩΟ Καστανιάς-Μούχας είναι γραμμένοι δώδεκα νεκροί συγχωριανοί μας κατά αλφαβητική σειρά:
1.Γρούνας Κων. του Αριστείδη (Στρατιώτης)
2.Ζαχαρακόπουλος Ηλίας του Αριστείδη (Λοχίας)
3.Καραστέργιος Κων. του Βάιου
4.Κατσαρός Δημήτριος του Γεωργίου (Δεκανέας του 5ου ΣΠ, σκοτώθηκε στις 31 Δεκ 1940)
28 Οκτωβρίου 2019
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
(παρουσίαση στις 13 Αυγούστου 2019 στην πλατεία της κοινότητας)
Σεβασμιώτατε, αιδεσιμότατοι, κύριε πρόεδρε, αγαπητοί φίλοι,
Σήμερα τιμάμε ένα άξιο τέκνο της Καστανιάς, το Βασίλη Μπότση, τον Αγραφιώτη. Ηταν ξεχωριστός άνθρωπος ο Βασίλης, πλασμένος για αρχηγός με έντονο, αν και δεν το προέβαλε, συναίσθημα ευθύνης για τους νέους ανθρώπους που προσέτρεξαν και μπήκαν κάτω από την ηγεσία του και τον ακολούθησαν στην ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών και των διαδόχων τους. Και δεν ήταν μόνο Καστανιώτες, αλλά απόλα τα γύρω χωριά. Νεχωρίτες, Καταφυγιώτες, Ζωγλοπίτες, Σεκλιζιώτες, Καρδιτσιώτες, Μεσενικολίτες, Βουνεσιώτες. Αλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ πιο πέρα γεννήθηκε ο Βασίλης. Πατέρας του ο Γιώργο Μπότσης. Τον πρόλαβα και τον θυμάμαι. Με μια λέξη θα τον χαρακτηρίσω. Τετράγωνος στη σκέψη και στην πράξη. Απ’αυτόν πήρε ο Βασίλης τον κορμό του χαρακτήρα του, αλλά με κάποιες αναλαμπές απ΄τους Ξυδιάδες που τούδωσε η μάνα του. Και όταν, όχι συχνά, έμπαινε στα κέφια και χόρευε το τσάμικο με τον Παπφλέσσα, τον Ιερέα του πέμπτου συγκροτήματος Αγράφων, και χτύπαγε με τα τσαρούχια του τρείς φορές το χώμα, οι Καραγκούνες της Σέκλιζας και του Καλλιφώνι τον κοίταγαν με ανοιχτό το στόμα.
