Αναμνήσεις από την Εθνική Αντίσταση
Συντάκτης:
Μία φωτογραφία της Ι. Μ. Κορώνας, αφορμή για μια ανάμνηση
του Γιώργου Ζαχαρόπουλου από την Εθνική Αντίσταση
Καστανιώτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη:
Μία φωτογραφία της Ι. Μ. Κορώνας, αφορμή για μια ανάμνηση
του Γιώργου Ζαχαρόπουλου από την Εθνική Αντίσταση
ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΩΣ ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Στη σχετική επίσημη τελετή, ο πατέρας μου, απαντώντας στην προσφώνηση του πρύτανη, παρουσίασε την κατωτέρω αντιφώνηση. Την παραθέτω, λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει, όσον αφορά τα κίνητρα τα οποία τον οδήγησαν στην επιλογή των σπουδών του. Να σημειωθεί ότι, η εν λόγω επιλογή έγινε αμέσως μετά την κατοχή, στα πλαίσια μίας κατεστραμμένης Ελλάδας.
Ακολουθεί το κείμενο της αντιφώνησης :
Χάρις στην ευγενική φροντίδα του αγαπητού Βασίλη Τσαντίλα, κρατώ στα χέρια μου την τέταρτη και πολύ βελτιωμένη έκδοση του λευκώματος «Τα ιστορικά Άγραφα».
Οι απανταχού αγραφιώτες οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, μαζί με τα θερμά μας συγχαρητήρια, στον ακαταπόνητο Πρόεδρο των Αγραφιώτικων χωριών του Νομού Καρδίτσας, κ. Βασίλη Τσαντήλα και σε όσους συνεργάστηκαν μαζί του για τη δημιουργία αυτού του λευκώματος, αφιερωμένου στα πολυθρύλητα, τα πολυτραγουδισμένα, τα υπερήφανα Άγραφα.
Άγγελος Ζαχαρόπουλος
Τα ταραγμένα χρόνια 1940-1950 Άγραφα
Εφηβικές μαρτυρίες και αναμνήσεις
Copyright© Άγγελος Ζαχαρόπουλος και Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, 2008
Σήμερα τιμάμε ένα άξιο τέκνο της Καστανιάς, το Βασίλη Μπότση, τον Αγραφιώτη. Ηταν ξεχωριστός άνθρωπος ο Βασίλης, πλασμένος για αρχηγός με έντονο, αν και δεν το προέβαλε, συναίσθημα ευθύνης για τους νέους ανθρώπους που προσέτρεξαν και μπήκαν κάτω από την ηγεσία του και τον ακολούθησαν στην ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών και των διαδόχων τους. Και δεν ήταν μόνο Καστανιώτες, αλλά απόλα τα γύρω χωριά. Νεχωρίτες, Καταφυγιώτες, Ζωγλοπίτες, Σεκλιζιώτες, Καρδιτσιώτες, Μεσενικολίτες, Βουνεσιώτες. Αλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ πιο πέρα γεννήθηκε ο Βασίλης. Πατέρας του ο Γιώργο Μπότσης. Τον πρόλαβα και τον θυμάμαι. Με μια λέξη θα τον χαρακτηρίσω. Τετράγωνος στη σκέψη και στην πράξη. Απ’αυτόν πήρε ο Βασίλης τον κορμό του χαρακτήρα του, αλλά με κάποιες αναλαμπές απ΄τους Ξυδιάδες που τούδωσε η μάνα του. Και όταν, όχι συχνά, έμπαινε στα κέφια και χόρευε το τσάμικο με τον Παπφλέσσα, τον Ιερέα του πέμπτου συγκροτήματος Αγράφων, και χτύπαγε με τα τσαρούχια του τρείς φορές το χώμα, οι Καραγκούνες της Σέκλιζας και του Καλλιφώνι τον κοίταγαν με ανοιχτό το στόμα.
Πανέμορφη και μαγευτική, με μακραίωνη ιστορία, η Καστανιά των Αγράφων, ριζωμένη στους πρόποδες της Τσιούκας στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα, έζησε στο διάβα των χρόνων περιόδους ακμής αλλά και χρόνους δύσκολους. Κάτω από τα έλατα και τις καστανιές, πνιγμένη στο πράσινο, αγναντεύει βορειοανατολικά τον ήρεμο Θεσσαλικό κάμπο μέχρι τον Όλυμπο, δυτικά την άγρια ομορφιά των ψηλών βουνών της Πίνδου, και, αν ανεβείς ψηλότερα, βλέπεις όλη τη λίμνη με τα χωριά της. Το ιδανικό κλίμα, που της χαρίζει το υψόμετρο των 800 μέτρων, και τα δροσερά νερά της είναι η ευλογία για τους κατοίκους της και η ανάσα για τους χιλιάδες παραθεριστές που ανέβαιναν για να αναζωογονηθούν.
Κοντά στο Φράγμα και ανάμεσα στις ανατολικές και δυτικές όχθες της λίμνης Πλαστήρα, εύκολα και γρήγορα μπορεί κάποιος να απολαύσει όλες τις φυσικές ομορφιές τους και να επισκεφτεί τα ιστορικά τους μνημεία.
Παραμερίζοντας τις φρικτές μνήμες από την επάρατο εχθρική κατοχή, συγκρατώ και αναπολώ με νοσταλγία τις αλησμόνητες περιπέτειες που έζησα ως έφηβος την ίδια περίοδο στη γενέτειρά μου Καστανιά Αγράφων. Σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός πανέμορφου βουνού, η Καστανιά είναι ευλογημένη από τη φύση. Με πλούσια βλάστηση και πολλά τρεχούμενα νερά, πλαισιώνεται στο το πάνω μέρος από ένα πυκνό παρθένο ελατόδασος και στο κάτω μέρος από ένα υπέροχο καστανόδασος.
Θ’ αποχαιρετήσω το συναγωνιστή μου Μίκη με τους στίχους που ο ίδιος και ο φίλος μας Κώστας Βίρβος (από τα Τρίκαλα) έγραψαν, και ο Μεγάλος Μίκης συνέθεσε το αθάνατο μοιρολόι: «δυό γιούς είχες μανούλα μου» που τελειώνει με το στίχο: «και τα μαχαίρια μπήγουνε βαθειά μέσα στο χώμα».Αποτελεί το ουσιωδέστερο, κατά τη γνώμη μου, μήνυμα του Μίκη προς όλους τους Ελληνες: να μπήξουν τα μαχαίρια τους βαθειά μέσα στο χώμα. Και ο χωριανός μας Θανάσης Ξυδιάς έσμιξε με τον αδερφό του τον Ηλία, και φώναξαν το εξής αντίστοιχο: «Ποτέ πιά εμφύλιος». Διαβάστε το τραγούδι.
Συνάντησα τον Μίκη θεοδωράκη σε μία εκδήλωση της Γαλλικής Πρεσβείας για τα 200 χρόνια από της ιδρύσεως της «Λεγεώνας της τιμής». Είχαν προσκληθεί οι κατέχοντες το σχετικό μετάλλιο μεταξύ των οποίων και ο ΜΘ.
Σε συζήτηση που είχα μαζί του αναφέρθηκε στις εμπειρίες του από τη Μακρόνησο. Του είπα ότι είχα γνωρίσει το περίφημο νησί από μερικές επισκέψεις που είχα κάνει για να φέρω τρόφιμα στον επίσης εξόριστο αδερφό μου. Έδειξε ενδιαφέρον και ρωτούσε σε ποιο τάγμα κλπ.
