Η ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ
Στο φύλλο της 11.12.2022 της Καθημερινής, το άρθρο του διευθυντού της, κ. Αλέξη Παπαχελά αφιερώνεται στη γενιά που φεύγει. Ακολούθησαν μερικές επιστολές, προς την Καθημερινή, μελών της γενιάς αυτής με τις αναμνήσεις τους, οι οποίες δημοσιεύτηκαν.
ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
Πολλοί συγχωριανοί μου από την Καστανιά Αγράφων δηλώνουν τόπο καταγωγής τον τόπο που γεννήθηκαν : Καρδίτσα, Βόλο, Αθήνα. Είναι λάθος. Τόπος καταγωγής όλων μας είναι η Καστανιά μας και όχι ο τόπος που γεννηθήκαμε.
Σ’αυτή διαμορφώθηκαν τα γονίδιά μας στις γενιές που προηγήθηκαν σε βάθος χρόνου.
Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που τα γονίδιά μας διαμορφώθηκαν στα περίφημα βουνά μας και όχι στους βαλτωμένους κάμπους.
Ένα παλιό υπέροχο τραγούδι λέει :
“Στους κάμπους σκλάβοι κατοικούν, ραγιάδες με τους Τούρκους
Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 17.6.2016
Νομίζω ότι, για κάθε άνθρωπο, υπάρχει μία περίοδος της ζωής του με ιδιαίτερα έντονες συγκινήσεις και βιώματα που τον σημάδεψαν. Για μένα είναι η περίοδος 1942 – 1944, στη καρδιά της κατοχής και της αντίστασης. Χρόνια συγκλονιστικά, χρόνια εφηβικά και αξέχαστα. Ιταλοί κατακτητές στην Καρδίτσα, Γερμανοί στη συνέχεια, Ελεύθερη Ελλάδα στα βουνά των Αγράφων, αντάρτες, συγκρούσεις με τους κατακτητές, αντίποινα σε βάρος του πληθυσμού.
Ο Ζαχαριάδης ήταν ο εκλεκτός του Στάλιν. Ήταν σοβιετικός πολίτης, μέλος του ΚΚΣΕ και, ως εκ τούτου, πανίσχυρος ηγέτης του ΚΚΕ, όσο ζούσε ο Στάλιν. Την επανάστασή του ο Ζαχαριάδης αποφάσισε ουσιαστικά την 31.3.1946 με την αποχή από τις εκλογές και με την οργανωμένη επιχείρηση στο Λιτόχωρο, την ίδια μέρα.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ 29.6.2022
Χθες έγινε η παρουσίαση του νέου βιβλίου του πατέρα μου με τον τίτλο : «Το φιλόξενο σπίτι – αναφορά στα Άγραφα και στα γεγονότα 1942 – 1949», εκδόσεις ΜΩΡΑΙΤΗΣ.
Η απειλούμενη μείωση της παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και πρωτίστως των δημητριακών και του ηλιέλαιου, έφερε στη μνήμη μου το 1942 -1944 όταν, εικοσαετής, έκλαψα τις δυό εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που πέθαναν από την πείνα. Στην διαδρομή μου από την οδό Σπετσών στη Κυψέλη ως τη Νομική Σχολή στη Σόλωνος, μέτρησα, μια μέρα του 1942, είκοσι νεκρούς στα πεζοδρόμια και στα καροτσάκια.
