Μία φωτογραφία της Ι. Μ. Κορώνας, αφορμή για μια ανάμνηση
του Γιώργου Ζαχαρόπουλου από την Εθνική Αντίσταση
Τον Οκτώβρη του 1943 η έδρα του 1/38 Συντάγματος ήταν στην Κορώνα. Όμως, επειδή η περιοχή Πόρτας-Μουζακίου δέχονταν συνεχώς επιδρομές των Γερμανών που ήταν στα Τρίκαλα, η Διοίκηση του Συντάγματος και δυό από τα τρία Τάγματά της, ήταν στην Πόρτα-Μουζάκι. Και στην Κορώνα έστειλαν εμένα που ήμουνα υπασπιστής του Συντάγματος και φίλος του Γρηγόρη Γερούκη που διοικούσε το Γ΄ Τάγμα του 1/38 και φύλαγε την περιοχή από τη Σέκλιζα ως το Φανάρι, κυρίως δε την πάνω από τη Μητρόπολη, όχι βέβαια να διοικώ αλλά να πληροφορώ το Σύνταγμα. Ο Γρηγόρης ήταν μόνιμος λοχαγός, από το Καταφύγι και δύσκολα συνεννοήσιμος.
Ένα βροχερό πρωινό με πήρε ο Γερούκης στο τηλέφωνο και ανήσυχος μου λέει:
Γιώργο, κάνε τα αδύνατα – δυνατά να πάρεις δυό αντιαρματικά όπλα, τουφέκια έστω, από το Αεροδρόμιο και να μου τα στείλεις το συντομότερο δυνατό, γιατί βλέπω να έρχονται και δυό τάνκς των Γερμανών.
Πήρα αμέσως στο τηλέφωνο το Βασίλη Κρεμύδα από το Νεχώρι που ήταν φρούραρχος στο Αεροδρόμιο και τον ενημέρωσα.
Καλά Γιώργο, θα κάνω ό,τι πρέπει. Απάντησε ο Βασίλης.
Ήταν έμπειρος Αλβανομάχος λοχίας ο Βασίλης. Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών που άρχισαν στις 28 Νοέμβρη 1943, ο Βασίλης προωθούσε τα γυναικόπαιδα του χωριού του προς το Μπελοκομύτη - Ζυγογιαναιίκα - Καρίτσα. Οι Γερμανοί προωθούνταν γρήγορα και ο Βασίλης έπιασε πίσω από ένα μεγάλο λιθάρι και τους άρχισε τουφεκιές. Κράτησε όσο ήταν αρκετό για να ξεφύγουν οι προστατευόμενοι, αλλά οι Γερμανοί τον χτύπησαν από τα πλάγια και το σκότωσαν το παλληκάρι.
Αλλ’ ας ξαναγυρίσω στον Οκτώβρη και στην Κορώνα.
Λίγο μετά την τηλεφωνική επικοινωνία μας με παίρνει ο Βασίλης και αγανακτισμένος μου λέει ότι ο βρετανός αξιωματικός που είχε την ευθύνη του αεροδρομίου και τα κλειδιά της αποθήκης, όπου τα όπλα, αρνούνταν πεισματικά να του δώσει τα αντιαρματικά που είχε στην αποθήκη του.
Παίρνω το Γερούκη στο τηλέφωνο και τον ενημερώνω. Και στο έπακρο οργισμένος, δίκαια βέβαια, ο Γρηγόρης απαντά:
Πές στου Βασίλ’ να τον στείλ’ στου διάουλου τουν Ιγγλέζο, να σπάσ’ τνπόρτα, να πάρε’ τα όπλα και να μου τα στείλς Γιώργου αμέσως.
Άλλο που δεν ήθελε ο Βασίλης και σε μισή ώρα είχα δυό αντιαρματικά και τάστειλα αμέσως στο Γερούκη που με πήρε και μούπε να στείλω συγχαρητήρια στο Βασίλη. Και το έκανα.
Ύστερα από μια ώρα ο Βρετανός αξιωματικός, παρά την καταρρακτώδη βροχή, ήρθε στην Κορώνα και με οργισμένο και ανεπίτρεπτο ύφος ζήτησε τα όπλα αμέσως, αλλιώς θα στείλει μήνυμα στην Αλεξάνδρεια.
Τον πήρα από το μπράτσο και τον έφερα στο παραθύρι που βλέπεις στη φωτογραφία και του έδειξα που ήταν τα αντιαρματικά του. Οργισμένος πάλι μου είπε πως δεν τον ενδιαφέρει τι γίνεται εκεί κάτω. Εγώ θέλω τα όπλα μου.
Τράβα να τα πάρεις αφού εδώ υποτίθεται ότι είσαι σύμμαχος αξιωματικός. Του απάντησα. Και πρόσθεσα ότι και εγώ θα στείλω μήνυμα για τη συμπεριφορά σου που δεν είναι σύμμαχου στη μάχη των αντιμαχόμενων τους Γερμανούς, αλλά εχθρός.
Έφυγε οργισμένος μέσα στην καταιγίδα.
Επικοινώνησα με το Σύνταγμα και τους ενημέρωσα. Ο διοικητής απάντησε ότι θα συνεννοηθεί με τη Μεραρχία και θα μου πει. Και πρόσθεσε:
Στέλνω στο Γερούκη τρία Ιταλικά αντιαρματικά. Ενημέρωσέ τον.
Η συνέχεια ήταν διαταγή της Μεραρχίας να επιστρέψουμε τα όπλα και αυτό έγινε.
Επιμύθιο: Οι βρετανοί βοηθούσαν μόνο για τα δικά τους αποκλειστικά και στενά σχέδια και συμφέροντα. Και αυτά δεν ήταν μόνο ο πόλεμος, αλλά, και κυρίως, το πώς θα αποτρέψουν τον κίνδυνο να χάσουν την πλήρη κυριαρχία τους στην Ελλάδα, μετά τον πόλεμο. Πρέπει δε να σημειώσω και ότι, αν καλά θυμάμαι, δεν είχαν Τσώρτιλ και Στάλιν συμφωνήσει τότε (και πάντως εμείς είχαμε μεσάνυχτα) να έχει η ΕΣΣΔ μόνο 10% επιρροή στην Ελλάδα και 90% η Βρετανία.
Επωδός: Να είμαστε πάντα ενωμένοι, έτοιμοι αμυντικά και στηριζόμενοι κατά 90% στις δικές μας δυνάμεις. Ο Σολωμός και ο Κάλβος είχαν δίκαιο. Παράλληλα δε να επιδιώκουμε και, μη σταθερές έστω, κάποιες συμμαχίες.
