Ο καλός μας δάσκαλος κ. Βασίλης Κίσσας, που του ευχόμαστε να είναι καλά πολλά πολλά χρόνια, έχει βαθειά χαραχτεί στη μνήμη και την καρδιά μας για όσα μας έμαθε. Τότε, παιδιά στο σχολείο, δεν μπορούσαμε να εκτιμήσουμε ότι δεν ήταν απλά ένας δάσκαλος που στις αντίξοες συνθήκες της εποχής έκανε το καθήκον του, αλλά ήταν ένας ξεχωριστός, προικισμένος, ακούραστος εκπαιδευτικός, από τους σπάνιους.
Έπρεπε να βρεθούμε στο Γυμνάσιο μαζί με παιδιά όλων των σχολείων του νομού, και των μεγάλων σχολείων της πόλης της Καρδίτσας, για να συνειδητοποιήσουμε πόσο ήταν ανεβασμένο το επίπεδο της διδασκαλίας του, αφού μόνο εμείς μπορούσαμε να απαντούμε σε ειδικές ερωτήσεις, και με τον καιρό να καταλάβουμε πόσα πολλά είχαμε μάθει, που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη μας. Μέχρι και μουσική μας δίδασκε και με το γλυκό μαντολίνο του εύφραινε τις καρδιές μας. Θυμάμαι ακόμα το τραγουδάκι: «γλιστράς καραβάκι, γλιστράς στον αφρό/ και τ’ άσπρο πανάκι φουσκώνει ελαφρό» με τις νότες του: «σολ ντο σι λα σολ /σολ σολ λα σολ φα μι / μι σολ φα μι ρε / ρε ρε φα μι ρε ντο». 
Τι να πούμε για τις σχολικές γιορτές, τις ανεπανάληπτες θεατρικές παραστάσεις, τα πειράματα φυσικής και χημείας, που δεν τα συναντήσαμε ούτε στο Γυμνάσιο (πίσω από αντίστοιχη φωτογραφία σημειώνει: «Μάθημα Φυσικής Πειραματικής από Στ΄ Τάξη. Κάποια φορά η Ακαδημία Λάρισας επισκέφτηκε την αίθουσα φυσικής πειραματικής και εξέφρασε το θαυμασμό για την υπέροχη δουλειά που γινόταν σ’ αυτό το χώρο. Στην αίθουσα έφτιαξαν πολλά όργανα φυσικής πειραματικής»), για το σχολικό κήπο, τις εκδρομές, τις σχολικές επιδείξεις και τις τόσες δραστηριότητες! Έδινε τις σοφές συμβουλές του σε μας και τους γονείς μας και ήταν ο δάσκαλος του χωριού με τη βαρύνουσα σημασία της θέσης που υπηρέτησε επάξια.
Αυτό όμως που αποτελεί μια ακόμη σημαντική προσφορά του ήταν η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία. Με σύντροφό του παντού τη «μαύρη μηχανή» του, που την κοιτούσαμε με θαυμασμό, απαθανάτισε πρόσωπα, δραστηριότητες και τόπους, που σήμερα είναι πολύτιμες μαρτυρίες ενός κόσμου που έφυγε. Όλοι έχουμε στα σπίτια μας τις φωτογραφίες που πάντα μας χάριζε –άραγε αναρωτηθήκαμε και πόσα χρήματα ξόδεψε για μας– ως γλυκειά ανάμνηση των σχολικών μας χρόνων.
Μαζί με την κ. Μαρία, την άξια διδασκάλισσα και σύζυγό του φύλαξαν ευλαβικά όσες φωτογραφίες δεν είχαν μοιράσει και σε πρόσφατη συνάντησή μας, μας τις εμπιστεύτηκαν.
Με αυτές ως αρχή ξεκινάμε το φωτογραφικό αρχείο του χωριού μας καλώντας όλους όσοι έχουν παλιές φωτογραφίες να συμπληρώνουν τον κατάλογο για να σώσουμε τα σημαντικά στοιχεία του τόπου μας.
Σεβαστέ μας, δάσκαλε, ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες στην ενότητα των φωτογραφιών, Φωτογραφικό Αρχείο Βασίλη Κίσσα.